Arab. – ko‘mak, zafar, proza – adabiy tur; vazn va qofiya singari sheʼriyatga xos unsurlarga ega bo‘lmagan yozma nutq mahsuli. Yevropa xalqlari adabiyotida bo‘lganidek, Sharq xalqlari adabiyotida ham N. yozma nutq shakli sifatida sheʼriyatga nisbatan kechroq paydo bo‘lgan. 5-8-a.larga oid O‘rxun-Enisey yodgorliklarini turkiy xalqlar adabiyotidagi N.ning eng qad. namunalari, deb hisoblash mumkin... 14-a. boshlarida Rabg‘uziyning «Qisasi Rabg‘uziy», Navoiyning «Mahbub ul-qulub» singari nasriy asarlari, ayniqsa, «Boburnoma»ning yaratilishi b-n o‘zbek adabiyotida milliy N.ning asosiy qirralari nurlanib ketdi... Hoz. o‘zbek N. har tomonlama badiiy yuksaklikka erishgan va jahon N.ining eng yaxshi tajribalari va anʼanalari b-n boyigan.
Naim KARIMOV.
O‘zME, T, 2000-2006, t.6. 2003. -704 b. – B. 277. (O‘zbekcha); Наср – проза.
Fikr qoldirish#