Qaro zulfung firoqida parishon ro‘zgorim bor,

Yuzungning ishtiyoqida ne sabru ne qarorim bor.

Labing bag‘rimni qon qildi, ko‘zumdin qon ravon qildi,

Nega holim yomon qildi? Men andin bir so‘rorim bor.

Gul jamolin yopqon ul gulning iki rayhonidur,

G‘uncha sirrin ochqon ul ikki labi xandonidur.

Ul musalsal ikki zulfi gul yuzining davrida,

Gul uza og‘nar, magar ul ikkining davronidur?

Mening ko‘nglumki, gulning g‘unchasidek tah-batah qondur,

Agar yuz ming bahor o‘lsa ochilmog‘i ne imkondur?

Agar ul qoshi yosiz bog‘ gashtin orzu qilsam,

Ko‘zumga o‘qdurur sarvu ko‘ngulga g‘uncha paykondur.

Agarchi sensizin sabr aylamak, ey yor, mushkildur,

Sening birla chiqishmoqliq dog‘i bisyor mushkildur.

Mizojing noziku sen – tund, men – bir beadab telba,

Sanga holimni qilmoq, ey pari, izhor mushkildur.

Ichgucha jomi ajal ko‘nglumda ul soqi(y)durur,

To‘lg‘ucha paymonam ul soqi(y) bila boqi(y)durur.

Bosh ko‘tarmon bodadin chun bor oyog‘i o‘rtada,

Qo‘ymon ilgimdin ayoq chun jilvagar soqi(y)durur.

Ulki, yuz Laylivash oning ishqidin Majnundurur,

Xublar sultoni Mirzo Qosimi Arg‘undurur.

Tirboronidin ul chobukning, ey ko‘ngul, ne bok?

Garchi behad tezdur, yuz shukrkim, o‘tkundurur.

Yordin ozor ko‘nglum ichra behad bordur,

Ey xush ul ko‘ngul, anga ne yoru ne ozordur.

Yo‘qturur gar yor yo‘qtur toqatu sabru shikeb,

Yor agar bordur, jafoyu javru mehnat yordur.

Bahor ayyomidur, dog‘i yigitlikning avonidur,

Ketur, soqiy, sharobi nobkim, ishrat zamonidur.

Gahi sahro uzori lola shaklidin erur gulgun,

Gahi sahni chaman gul chehrasidin arg‘uvonidur.

To uzuldi ko‘nglum ul oy qaddidin afsurdadur,

Kim uzulgan g‘uncha gulning shoxidin pajmurdadur.

Ko‘ksum ichra tah-batah qonni bag‘ir qilmang xayol,

Kim aning ishqin yo‘lida birta etgan gurdadur.

Sochi-yu ko‘zi-yu qoshidin boshta havodur,

Ne boshda havo, har birisi boshqa balodur.

Qosh yosi bila ul qora ko‘z g‘amza o‘qini,

Ushshoqdin o‘zga sorig‘a otsa xatodur.

Chu dod berdi manga shoh yuz umidi vafodur,

Ne sud rashki hasudoki, dod dodi Xudodur!

Ne tong, qotinda agar bo‘lsa la’lu dur toshu tufroq –

Ki, ma’dani karamu judu bahri lutfu saxodur.

G‘urbatta ul oy hajri meni pir qilibtur,

Hijron bila g‘urbat manga ta’sir qilibtur.

Maqdur borincha qiluram sa’yi visoling,

To Tengrini, bilmonki, ne taqdir qilibtur.

Sendek menga bir yori jafokor topilmas,

Mendek senga bir zori vafodor topilmas.

Bu shaklu shamoyil bila xud huru parisen

Kim, jinsi bashar ichra bu miqdor topilmas.

Qo‘y, ey oqil nasihat so‘zlarinkim, dilpisand ermas,

Mening devona ko‘nglumga nasihat sudmand ermas.

Necha devona ko‘nglumni qilursen nafy, ey oqil,

Аgarchi telbadur bori seningdek xudpisand ermas.

Ul oyning vifoqi nifoqig‘a arzimas,

Аyyomi vasli shomi firoqig‘a arzimas.

Bu dahr ichra bistari rohat tilarni qo‘y,

Ul farsh chun bu ko‘hna ravoqig‘a arzimas.

Oldi ko‘nglumni, sog‘indimkim manga dildor emish,

Bilmadim, bu nav’ mendin ul pari bezor emish.

Oshiq o‘lg‘och ko‘rdum ul shamshod qaddin – yuz balo,

Аlloh-Аlloh, ishq aro mundoq balolar bor emish!