Zuhd ketti esa, karam qildi,

Ishq keldi-yu, muhtaram qildi.

Ul alif bo‘yluq oyning ishqi

Meni olam aro alam qildi.

Yoz bo‘ldi-yu, bo‘ldi yana jannat kibi yozi,

Xush ul kishikim, aysh ila o‘tgay qishu yozi.

Dutora uni ayshu farog‘atni berur yod,

Mutribg‘a quloq tutki, ne der nag‘mada sozi.

Boshda gar yo‘qtur jalolat gavharidin afsare,

Yonima basdur mazallat tufrog‘idin bistare.

Kirgali ko‘ksum aro ko‘nglum ishi kuymakdurur,

Men nechuk kuymayki, ko‘ksum ichra bordur axgare

Bihamdillahki, ul gulda vafodin bor emish bo‘e,

Jafo tarkin qilur ermish yana turki jafojo‘e.

Qadam ranja qilib, boshimg‘a kelgaymu debon ul oy,

Tutubmen poyi devore, qilib maskan sari ko‘e.

Yoz fasli, yor vasli, do‘stlarning suhbati,

She’r bahsi, ishq dardi, bodaning kayfiyati.

Yoz faslida chog‘ir ichmakning o‘zga holi bor,

Kimga bu nash’a muyassar bo‘lsa, bordur davlati.

Ul ahd ila paymon qani, ey yor, ne bo‘ldi?

Ul lutf ila ehson qani, ey yor, ne bo‘ldi?

Kettim meni hayron eshigingdin, demading hech:

Ul telbai hayron qani, ey yor, ne bo‘ldi?

Shukrilillah, aysh yuzlandiyu mehnat qolmadi,

Yetti ayyomi visolu shomi furqat qolmadi.

Yuzlanib amnu farog‘at, g‘ussau g‘am bo‘ldi daf’,

Аyshu ishrat keldi-yu, ranju mashaqqat qolmadi.

Yana bir ko‘z g‘amidin xasta ko‘rarmen o‘zni,

Yana bir zulfg‘a vobasta ko‘rarmen o‘zni.

Labining hasratida zor toparmen jonni,

Ko‘zining furqatida xasta ko‘rarmen o‘zni.

Habib bo‘lsa edi, yo raqib o‘lsa edi,

Raqib o‘lsa edi, yo habib bo‘lsa edi.

Ko‘ngulga mehnatu g‘am har ne bo‘lsa, bo‘lsa edi

Ki, yorga qotilib, g‘ayrdin qutulsa edi.

Chamanda sarvni o‘lturg‘uzub turur yurushi,

Qiyomate qo‘poribtur ot uzra o‘lturushi.

Meni shikastani qistab, qo‘ngulni g‘uncha qilur,

Qoshini chetmog‘i birla tor og‘zini burushi.

Ko‘k vusmada ul oy qoshi go‘yo xiloldur,

Yo oy boshida ko‘kta ko‘rungan hiloldur.

Ne nav’ o‘xshasun yuziga oftobkim,

Oning zavoli borduru bu bezavoldur.